Duygu Hızını Alamazsa..

İlk tabloyu (kendimce) becerebilmiş olmanın verdiği haz ve hevesle tabii hemen ikinci çalışma zamanı gelmişti.. Ama ilk tabloda fimo hamuru kullandım ve o hamuru açayım derken merdaneye dayanamayan avuçlarım neredeyse su toplayacak kıvama geldi.. Buna bir çare bulmam lazımdı.. Google iş başında... Kademeler şöyle;  Hamur açma/kesme makinası varmış, bu işi görüyormuş, hobi marketlerde satılıyormuş, aaaaa Ümraniye'de varmıııış :)

Koşarsıııın, makinayı alırsıııın, evde eşinin "daha destur bismillah, hemen alet edevatları almaya mı başladın" tepkilerine takılmazsın ve sevgili makinanı kullanmya başlarsın :)

İkinci çalışmam için güzel bir mutfak resmi seçip çalışmaya başladım..

Bu arada İzmir'de yaşayan ailem ziyarete geldi, ben tabii hemen ilk yaptıklarımı gösterip, babama minik kızı modunda ağlanmalara başladım. "Babaaaa süper bir hobi buldum kendime, ama pahalı bir hobi olacak bu galiba, napsam ben acaba, Kemal de (eşim) bu kadar çok para harcayacak mısın sürekli demeye başladı" vs gibi tüm kızların babalara yaptığı işve ve cilve örneklerini sergiledim :) Sonuç mu? Kızım bu yaptığın mutfak tablosunu ben çok beğendim, sen bunu parayla bana yap :) "Aaaaaa baba saçmalama olur mu öyle şey?"dedim tabi ben (!). "Ama kızım güzel bir uğraş bulmuşsun kendine, ben de sana destek olmak istiyorum" deyince, tabii ben de daha fazla ısrar edemedim :) Sevgili babacığıma yaptığım tablo işte bu :) Amatörlük akıyor, ama babam süper olmuş dedi :)

Resimler olabildiğince amatörce ama en azından fikir verir diye yayınlıyorum...

Not: Merak ediyorsanız, eveeeeet utanmadım ve babamdan o parayı aldım :))))))))

Güzel bir hafta diliyorum herkese... Sevgiler...